10. Nareszcie w domu.

Co jest najśmieszniejsze w ludziach:

Zawsze myślą na odwrót: spieszy im się do dorosłości, a potem wzdychają za utraconym dzieciństwem. Tracą zdrowie by zdobyć pieniądze, potem tracą pieniądze by odzyskać zdrowie. Z troską myślą o przyszłości, zapominając o chwili obecnej i w ten sposób nie przeżywają ani teraźniejszości ani przyszłości. Żyją jakby nigdy nie mieli umrzeć, a umierają, jakby nigdy nie żyli. 

— Paulo Coelho

Być jak płynąca rzeka

                                          ****************************

 Pakując walizki ciągle wspominałem piękne igrzyska. Minęły tak szybko! 

Za szybko. Przypominałam sobie pierwsze złoto Kamila, brąz Maćka, moje kochane medale. A! Zapomniałam Wam się pochwalić, że w sprincie drużynowym z Justyną zdobyłam srebrny medal! A wracając do wspomnień. Pamiętam konkurs z drugim złotem Stocha i wszystkie inne medale Polaków. Pod tym względem były to najlepsze igrzyska. Przed oczami stanęła mi scena ze ślubu. Było tak zabawnie!!! Mój były już ,,mąż'' tak jak i reszta polskich skoczków i sztabu wróciła do Polski we wtorek. 

A Dawid i jego pączki! Tak, w końcu udało mu się poczęstować mnie 

i Maćka. Powiem Wam w tajemnicy ( tylko nie mówcie Kubackiemu), że były naprawdę pyszne :D 

Dziś jest czwartek. Wracam do kraju sama, bo reszta występuje jeszcze w sobotę w ostatnim biegu. Chociaż Rosja bardzo mi się podobała, to stęskniłam się trochę za domem. Jak pomyślę sobie o rodzicach czekających z ciepłym rosołkiem, albo o moim młodszym bracie Kacprze, który pewnie ma dla mnie dawkę kolejnych zabawnych historii czy kawałów kuż nie mogę się doczekać. Kacper jest ode mnie młodszy o rok, ale wszyscy myślą,  że jest starszy. Wyobraźcie sobie mnie przy 188 cm chłopaku. Na serio nie wyglądał na 19 lat. Abo to ja wyglądam tak młodo :P 

Dobra, pakowanie skończone więc można iść się pożegnać i jechać na lotnisko. 

Kilka godzin później...

Nareszcie w domu! Zmęczona, ale szczęśliwa stanęłam przy tak bliskim mi budynku. Mój brat szybko wybiegł i rzucił się na mnie. 

-Ej, dusisz. - powiedziałam

-Jak ja się za tobą stęskniłem! Jestem z ciebie bardzo dumny. Pokazałaś tym Norweżkom, na co cię stać. - krzyczał

-Dzięki, a mogę wejść do środka?

-Tak, tak, wchódź.- powiedział i jak na dobrze wychowanego faceta przystało, wziął moją dużą walizkę i zaprowadził ją do domu. 

Przywitałam się z mamą. Była ze mnie bardzo zadowolona. Wyjęłam medale z walizki i się nimi pochwaliłam. Rodzina była nimi zachwycona. Po zjedzeniu pysznego rosołu i odświeżeniu się, poszłam spać.

Następnego dnia...

Czekałam na moją najlepszą przyjaciółkę w jednej z zakopiańskich kawiarni. Strasznie długo się nie widziałyśmy i miałyśmy zamiar spędzić razem wspaniały dzień. Nareszcie przyszła. Zamówiłyśmy pyszne kawy

 z bitą śmietaną i poplotkowałyśmy jak za starych, dobrych czasów.

- Fajnie, że już wróciłaś. Wiesz, że Kaśka zostawiła Michała i teraz jest 

z tym Karolem, wiesz tym blondynem o rok starszym.- zaczęła

- Serio? Byli taką ładną parą. A jak u ciebie? - spytałam

- Dobrze. Od wczoraj mam chłopaka, a takto to wszystko po staremu.

- Ej, no i ja o niczym nie wiem?

- No...

- A mogę wiedzieć kogo?

- Dowiesz się wszystkiego w swoim czasie.

- A znam go?

- No i to całkiem dobrze. - uśmiechnęła się

- Jest sportowcem?

- Tak.

- A...

- Nie! Nic więcej nie powiem. Zobaczę czy zasłużysz. 

- Ok, ok.

- A jak z Maćkiem? 

- A jak ma być?

- No, podoba ci się, tak?

- Nie, co ty. To tylko przyjaciel.

- Aaa, zapomniałam, że ty masz Krzysia. Tak słodko kiedyś kibicowaliście    Barcelonie.

- Kurde! Przypomniałaś mi, że miałam do niego zadzwonić.

- To zadzwoń.

- Nie, później zadzwonię.

Potem poszłyśmy na spacer, na lody i do mnie do domu. Około 17 Marta poszła do domu. Zadzwoniłam do Miętusa.

- Hej Krzysiu. Jestem już w Polsce. Chciałeś się spotkać.

- Cześć. Tak. Możesz jutro wpaść do mnie przed 20? Barcelona gra 

z Realem Sociedad.

-Tak! Świetny pomysł. To jutro ok. 19:30 u ciebie?

- Tak do jutra. Pa.

- Pa.

No, umówiłam się z Miętusem. Tylko teraz będzie mnie męczyć pytanie czy to jest randka, czy zwykłe, przyjacielskie spotkanie?

Wieczorem z moim braciszkiem oglądałam świetny film pt. ,,Zagubiony Czas''. Ogromnie polecam. Ja się popłakałam, Kacper miał łzy w oczach.

Potem jeszcze trochę pogadaliśmy i poszliśmy spać.

Sobota, 19:30. 

Krzysiek wpuścił mnie do swojego domu.

- Jesteś sam?- spytałam

- Tak. Rodzice u znajomych, a brat wyszedł do kolegi oglądać mecz. 

 -powiedział.

Zaczęliśmy gadać i oglądać mecz. Z nim mogłam rozmawiać 

o wszystkim. Doskonale się bawiliśmy. Mecz zakończył się wynikiem 3:1 dla Barcelony, ale kto patrzyłby na mecz! Nasze twarze powoli zaczęły zbliżać się do siebie i...

                                ***************************

Nareszcie jest. Tym razem jest chyba trochę dłuższy niż poprzednie. Piszcie w komentarzach, kogo typujecie na chłopaka Marty i jak myślicie, co wydarzyło się między naszą bohaterką, a Krzysiem. Proszę

o komentarze i dziękuję za te, które już są, pozdrawiam i do następnego!

PS. Podoba się cytat na górze?